- نصفت کردن (عَ / عِ رَ کَ دَ)
انصاف دادن، از افراط و تفریط احتراز کردن
معنی نصفت کردن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کراهت داشتن، ننگ و عار داشتن، انفت داشتن، برای مثال هر آینه انفت کرده باشد از دانش / کسی که جز به ثنای تو باشدش مفخر (عثمان مختاری - ۲۰۶)
(عَ لَ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
یاری کردن. یاری دادن. اعانت کردن. تأیید کردن:
نصرت به دین کن ای بخرد مرخدای را
گر بایدت که بهره بیابی ز نصرتش.
ناصرخسرو.
نصرهالدین چون عمر دین را همی نصرت کند
عزدین در عز آن کوشد همی چون مرتضی.
امیرمعزی (از آنندراج)
نصرت به دین کن ای بخرد مرخدای را
گر بایدت که بهره بیابی ز نصرتش.
ناصرخسرو.
نصرهالدین چون عمر دین را همی نصرت کند
عزدین در عز آن کوشد همی چون مرتضی.
امیرمعزی (از آنندراج)
(عَ / عِ تَ)
لغت نامه دهخدا
در مخزن وسیلۀ نفت سوز، نفت ریختن. در انبارۀ چراغ یا بخاری یا آب گرم کن نفت سوز، نفت ریختن
(خَ دَ / دِ اُ دَ)
لغت نامه دهخدا
نعت. انتعات. (منتهی الارب). اتصاف. (تاج المصادر بیهقی). ستودن کسی یا چیزی را به نیکی یا زشتی یا بزرگی:
چونین بتی که منت صفت کردم
سرمست پیش میشنه بنشسته.
عمارۀ مروزی.
که داند صفت کردن داد تو
که داد و بزرگی است بنیاد تو.
فردوسی.
صفت کرد از آن چار پیکر به شاه
که کس را نبود آنچنان دستگاه.
نظامی.
و کارها کردند بر سرخاک او که صفت نتوان کرد. (تذکرهالاولیاء).
کمال حسن رویت را صفت کردن نمی دانم
که حیران بازمی مانم چه داند گفت حیرانی.
سعدی.
صورت یوسف نادیده صفت می کردند
چون بدیدند زبان همه از کار برفت.
سعدی.
دیگر نظر نکنم بالای سرو چمن
دیگر صفت نکنم رفتار کبک دری.
سعدی.
و این اسب ابی الفضل را بنزدیک یکی از خلفا صفت کردند. (تاریخ قم ص 228).
- کسی را صفت کردن، تحلیه.
- صفت کردن به شجاعت، تشجیع. (منتهی الارب)
چونین بتی که منت صفت کردم
سرمست پیش میشنه بنشسته.
عمارۀ مروزی.
که داند صفت کردن داد تو
که داد و بزرگی است بنیاد تو.
فردوسی.
صفت کرد از آن چار پیکر به شاه
که کس را نبود آنچنان دستگاه.
نظامی.
و کارها کردند بر سرخاک او که صفت نتوان کرد. (تذکرهالاولیاء).
کمال حسن رویت را صفت کردن نمی دانم
که حیران بازمی مانم چه داند گفت حیرانی.
سعدی.
صورت یوسف نادیده صفت می کردند
چون بدیدند زبان همه از کار برفت.
سعدی.
دیگر نظر نکنم بالای سرو چمن
دیگر صفت نکنم رفتار کبک دری.
سعدی.
و این اسب ابی الفضل را بنزدیک یکی از خلفا صفت کردند. (تاریخ قم ص 228).
- کسی را صفت کردن، تحلیه.
- صفت کردن به شجاعت، تشجیع. (منتهی الارب)
پژوهیدن بدقت ملاحظه کردن چیزی را ژرف نگریستن، کتابی را صفحه بصفحه و بدقت مطالعه کردن
